- Buscando a información na rede redacta aproximadamente 25 liñas explicando o seu principio de funcionamento, tipos e aplicacións.
A impresora 3D , é unha máquina ou dispositivo mecánico capaz de, mediante diversos procesos utilizados, sintetizar un obxecto tridimensional. Na impresión en 3D, as sucesivas capas de material fórmanse baixo control por computador. Estes obxectos poden ser de case calquera forma ou xeometría, e prodúcense a partir dun modelo 3D ou outra fonte de datos electrónicos. Unha impresora 3D é un tipo de robot de manufactura industrial.1
A impresión 3D no sentido orixinal do termo refírese aos procesos nos que que secuencialmente deposítase material se en unha plataforma, con cabezales de impresión de inxección de material de achega. Máis recentemente, o significado do termo ampliouse para abarcar unha variedade máis ampla de técnicas tales como polimerización, inxección de achega, inxección de aglutinante, extrusión de material, cama de po, laminación de metal, deposito metálico.
Como curiosidade existen clases especiais de impresoras tales como Foodini2 que imprimen comida , ou as que imprimen casas ou construcións de todo tipo, depositando cemento por capas,3 pero a maioría dos modelos comerciais actualmente son de dous tipos:
de compactación, cunha masa de po que se compacta por estratos.
de adición, ou de inxección de polímeros, nas que o propio material engádese por capas.
Segundo o método empregado para a compactación do po, pódense clasificar en:
Impresoras 3D de tinta: utilizan unha tinta aglomerante para compactar o po. O uso dunha tinta permite a impresión en diferentes cores.
Impresoras 3D láser: É un láser que transfire enerxía ao po facendo que se polimerice. Despois mergúllase nun líquido que fai que as zonas polimerizadas se solidifiquen.
As súas utilidades son:
O campo do medicamento é un dos máis avanzados en canto ao uso das impresoras 3D. En Estados Unidos, a FDA aprobou en agosto de 2015 o primeiro medicamento que pode ser producido por impresión 3D. O medicamento chámase Spritam e utilízase para o tratamento da epilepsia. A impresión 3D de medicamentos pode permitir aos médicos receitar doses máis precisas, axustadas ás necesidades de cada paciente.4
Prótese
Existen impresoras que son capaces de crear guías cirúrxicas e modelos dentais.5 As guías cirúrxicas úsanse para que o dentista saiba exactamente onde debe colocar un implante. Pero o que é máis sorprendente é que xa se realizaron implantes de próteses máis aló da odontoloxía. É o caso dun estudante de secundaria de Colorado, que creou unha prótese robótica cunha impresión 3D. Este brazo robótico ten un custo de 500 dólares, unhas 160 veces inferior aos que se constrúen polos métodos tradicionais, polo que podería chegar á maioría dos fogares, independentemente do seu poder de adquisición. O brazo é controlado por ondas cerebrais e ten un deseño robusto e avanzado. En agosto do 2013, este estudante estaba xa traballando na terceira xeración desta creación.6
Doutra banda, existe un proxecto denominado Project Daniel,7 de Not Impossible, que foi iniciado en decembro do 2013. Daniel Omar, de quen toma nome o proxecto, perdeu ambos os brazos na guerra do Sudán en 2012, con tan só 14 anos. Ao coñecer a noticia, Mick Ebeling viaxou ata o lugar e decidiu crear a fundación Not Impossible. Desta maneira, inicialmente creou unha prótese de brazo para Daniel, creada cunha impresora 3D. Unha vez alcanzado este obxectivo, creouse en Sudán a primeira escola taller de prótese, desde a que se crean varias próteses semanalmente. Así, un gran número de nenos poden gozar do que para eles é un privilexio, xa que sen estas máquinas de tres dimensións a creación das próteses alcanza prezos desorbitados que poucas familias poden permitirse.
Unha das grandes vantaxes que ofreceu a creación de prótese é que as instrucións para seguir para crear unha son públicas na internet. Así, calquera pode acceder a iso e non supón un sobrecusto nin económico nin de coñecemento. Unha das vantaxes deste gran avance é que no caso dos nenos, que se atopan en idade de crecemento, pódese crear varias próteses mentres siga o seu crecemento sen ter que gastar unha millonada con cada nova. Hai moitas persoas que se inician pola súa conta neste mundo das impresoras 3D, como é o caso dun pai que descubriu estas máquinas grazas á publicación na web das devanditas instrucións para crear unha man.
Transplantes
Moita xente sofre accidentes que lle provocan feridas tan graves que necesitan unha reconstrución dalgunhas partes do corpo. Existen dous casos: que necesiten coller pel dunha parte do corpo e colocala na lesión, cousa moi dolorosa, ou que necesiten reconstruír algún óso. En ambos os casos as impresoras en tres dimensións poden axudarnos.
No primeiro caso, xa se deu a primeira creación dun material con propiedades parecidas ás do tecido humano. Este material fórmase con miles de pingas de auga conectadas e pode realizar algunha das tarefas das células do noso corpo.8
No ámbito do segundo caso, en marzo de 2014 reconstruír parte do rostro a un mozo que sufrira un accidente de moto. Inicialmente, cando ingresou no hospital despois do accidente, tentaron a reconstrución da mellor forma posible pero non puideron facer todo o que quixeron porque podería perder visibilidade no ollo. Grazas ás novas tecnoloxías fixeron unha recreación do seu cranio antes do accidente e, con axuda dunha impresora 3D, imprimiron uns modelos para axudar e planificar a reconstrución.9 Así, puideron recolocarlle todo o rostro e facer que sexa unha persoa máis feliz, podendo facer vida normal.
Doutra banda, un grupo de médicos da Universidade de Pequín imprimiu unha vértebra, sendo este o primeiro caso. Implantáronlla con éxito a un neno de 12 anos nunha operación de 5 horas, despois de retirarlle a súa que contiña un tumor maligno. Esta vértebra está creada con titanio e ten uns pequenos poros de forma que o óso poida crecer dentro e non obstaculice o crecemento, de maneira que non son necesarios parafusos ou outras conexións.10
Órganos
Nas impresoras 3D usadas para crear órganos úsanse células vivas como material para imprimir. A partir destas é posible xerar un órgano para implantarllo a unha persoa. É un dos obxectivos máis esperados, xa que hai enormes colas de espera para que as persoas que necesitan un órgano recíbano, e a diario morren varias delas debido á espera demasiado longa. Existen varios grupos estudando a creación de distintos órganos, sendo o corazón o gran obxectivo. De momento, hai un grupo de enxeñeiros da Universidade de Connecticut que creou riles artificiais.11 O seu obxectivo é que estes órganos sexan trasplantados a seres humanos e teñan as mesmas funcionalidades que un ril natural, e parece que non falta moito para alcanzar esta meta. Doutra banda, Organovo informou que o ano 2014 sairía o primeiro fígado creado cunha impresora de tres dimensións. De momento o ano 2013 dispoñían de réplicas en miniatura pero que xa tiñan as funcionalidades dun natural.12
Outros
A escoliosis é unha enfermidade na que a columna vertebral sofre unha curvatura en forma de S ou de C. Cando esta curvatura é maior dun número determinado de graos é necesario o uso dun corpiño. Estes afán ser moi aparatosos, incómodos e antiestéticos. É por iso que moita xente non quere levalos ou diminúe enormemente a súa autoestima. Parece que se atopou a solución, chamada Bespoke. Mediante un escaneo do corpo do paciente obtéñense as medidas exactas e imprímese este corpiño, podendo ter distintos estilos e ser personalizable. Ademais é transpirable, polo que aumentará tamén a comodidade e durabilidad.13
Neste caso falamos de algo sorprendente á vez que útil. Hai uns anos que xurdiron as ecografías en 3D, que supuxo un gran avance neste sector. Con todo, o ano 2013 produciuse un novo paso: a impresión en tres dimensións do feto. O seu principal obxectivo é que se poidan detectar malformacións nos non natos, así como posibles complicacións no parto. Desta maneira poderían evitarse e axudar ao persoal médico a un mellor seguimento do período de xestación do bebé. Outra utilidade é para pais con cegueira, quen, grazas a estes obxectos realizados con material facilmente palpable, poderán saber como será o seu fillo.14 Con todo, moitos pais están a interesarse en dispoñer deste obxecto, de maneira que poidan ter un recordo material da xestación do seu fillo.
Por último, facemos referencia á inmovilización dun membro do corpo debido a unha fractura. Normalmente úsase unha escaiola feita con yeso polos médicos que tarda unhas 20 horas en secarse e que se mantén totalmente ríxida, podendo causar rozaduras nalgúns casos. Cortex Exoskeleton é un proxecto que usa unha impresora 3D para crear unha peza de inmovilización coa medida perfecta de cada paciente. Para iso, úsase un escáner 3D para obter a medida exacta do membro e, xunto cunha radiografía para visualizar a rotura e a súa posición, envíase a unha impresora que crea unha peza de inmovilización. Esta peza é moito máis resistente e lixeira que unha escaiola de yeso; ademais ten unha serie de buracos que permiten a transpiración da pel, impedindo así que saian fungos. É unha única peza que ten unha apertura por onde o paciente introducirá o membro e pecharase cunhas bisagras incorporadas na estrutura.15 É moito máis estético e cómodo xa que non avulta demasiado, polo que non nos causará problemas coa roupa. Así, tamén se poden imprimir muñequeras ou tablillas para persoas que o necesiten.
De igual maneira, cabe destacar que se están probando métodos para poder imprimir pastillas médicas de forma eficiente.
- Engade un vídeo da rede (duración non superior a 3 minutos si é posible).
